Definicje muzyki techno są nieprecyzyjne. Możemy podać "parametry" bluesa czy raggae natomiast w techno podziały wewnątrz-gatunkowe wydają się nieostre i płynne. Acid Acid swoją nazwę wywodzi z LSD, ale w historii tanecznej elektroniki kojarzy się jednoznacznie z "kwaśnym" brzmieniem Rolanda TB-303. Ambient Tak ochrzczono nagrania artystów związanych z techno, którzy zrezygnowali z tanecznego wymiaru muzyki często zupełnie ignorując rytm, albo znacznie go zwalniając. Z czasem niektóre z produkcji określanych mianem AT, przechrzczono na "inteligentne techno". Zalicza się tu choćby niektóre produkcje Aphex Twina, B12, The Black Dog, Orbital, Higher Intelligence Agency, a z nowszych rzeczy m. in. Biosphere i Oval. Eksperymentalna, a czasami nastrojowa muzyka do chill-outów. "Intelligent techno" - alternatywne określenie dla ambient techno, mające swoje źródło w serii kompilacji wydanych przez Warp Records - "Artificial Intelligence". Detroit Pierwsza, klasyczna, ale wciąż żywa odmiana stylu "wynalezionego" przez czarnych muzyków z Motor City. Najzabawniejszą definicję stylu podał kiedyś pewien brytyjski magazyn: "...Ludzie z Detroit, jak Juan Atkins, Derrick May, itd. stworzyli specjalną odmianę house`u, która brzmiała bardziej "technoidalnie" i stanowiła typową "post-krafwerkową" muzykę taneczną". A jeden z pionierów stylu z Motor City określił techno jako "Kraftwerk i George Clinton uwięzieni razem w windzie". Jedna z lepszych kompilacji to "True People: A Detroit Techno Compilation" wydane przez React Records w 1995 roku. Drum'n'Bass Jest wiele odmian "połamanej" muzy, którą dużo ludzi mylnie nazywa Drum'n'bass, mimo iż tak naprawdę większość z tych gatunków nie ma z tą nazwą nic wspólnego. Ponieważ instrumenty używane w Drum`n`bass są często wykorzystywane w innych typach muzyki trudno więc, laikowi poprawnie zidentyfikować styl danego utworu. Są trzy elementy które są charakterystyczne dla stylu drum`n'bass. Dla zilustrowania brzmienia drum'n'bass zamieszczono trzy charakterystyczne próbki z opisem pochodzące z Demon's Theme ze ścieżki dźwiękowej L.T.J Bukem z Logical Progression. 1. Pierwsza próbka, zawiera elektroniczne dźwięki, które w istocie składają sie z instrumetów typu wiatr, skrzypce którym L.T.J Bukem nadaje wprowadzający nas świat prawdziwego Drum'n'bass'u charakter. Posłuchaj próbki: L.T.J. Bukem'a - zawierającej samo tło, przestrzeń i atmosferę Drum'n'bass. 2. Próbka druga z linią basową stosowaną w Drum'n'bass. Jest on bardzo różny od prostych basów pochodzących z muzyki np. House. Jest ciemny, ponury wywodzący się z pod wpływów dub'u lub reggae. Posłuchaj: - zauważ że nie jest to typowy bas jaki stosowany jest w muzyce klubowej typu Club House (Gabber lub Hardcore). 3. Trzecia część, ilustruje więcej elementów Drum'n'bass. Pokazuje wzór beat'u stosowanego w tym stylu, który w zasadzie można okrelić jako szybki breakbeat. Ścieżka perkusyjna różni się znacznie od House'a zarówno pod względem szybkości jak i samego wzoru. Wzór perkusji w House'ie wygląda 1 2 3 4, podczas gdy w Drum'n'bass jest 12 33 4 przy czym różnica w brzmieniu tych beatów jest znaczna. Posłuchaj przykladu . Do perkusji dodawany jest bas, następnie tło i atmosfera aby w pewnym momencie wszysko zamilkło i zostało tylko tło, do którego po pewnym czasie znów dołącza bas i perkusja rozkręcając utwor na nowo. Co jakiś czas słychać odgłosy ptaszków, wiatru itp... Dobrym przykładem twórcy drum'n'bass jest Jacob's Optical Stairway, znany bardziej jako 4 Hero. Gabba Może być też GABBER (HardCore holenderski), styl najbardziej popularny w Holandii, Niemczech a u nas w Polsce jego kolebką są Kielce. Cechą charakterystyczną jest bardzo szybki (niekiedy obłędnie - powyżej 200 bpm.), ostry beat i elementy break-beatu, industrialu, noiz. Jest to po prostu styl bardzo szybki, energiczny, bezwzględny, mocny i brutalny - coś tylko dla maniaków gatunku. Tylko niewielu jest w stanie wytrzymać choćby kilka a co dopiero kilkanaście minut w tempie ponad 200bpm (czyli około 3 uderzeń na sekundę) przy takim tempie po około 10 minutach ścina się białko w mózgu..... I pomyśleć, że ten styl jest całkiem popularny w niektórych kręgach. Gerage Wyodrębnił się z house'u, jest mieszanką muzyki house, soul'u i jungle. Wszystko rozpoczęło się u klubach w południowej Anglii, gdzie DJ'e zaczęli grać house'owe kawałki wzbogacone o soul'owy vocal. Prędkość gramofonów przestawiono wówczas na + 8 . Tymczasem za oceanem pewien dość pomysłowy producent - Armand Van Helden spróbował wymieszać jungle'owy bas z house'owym beat'em, potem dorzucić trochę wokali no i oczywiście przyspieszyć tempo. Tak powstał nowy gatunek muzyki najczęściej zaliczany do podgatunków muzyki house. Prawdopodobnie pierwszym nagraniem garage'owym była płyta Todd'a Terry'ego "Touch Me Baby". Charakterystyczne dla tego gatunku są: dynamiczny(bardziej niż house) rytm, buczący, niski i przeciągliwy bas(charakterystyczna głęboka reggae'owa linia basu), wplecione w całość wokale oraz break-beat, czyli połamany rytm. Ogólnie speed garage łączy w sobie elementy jazz'u, latin , jungle, reggae, rap(break-beat) a nawet techno. Niewątpliwie do sukcesu tego gatunku przyczyniły się pirackie rozgłośnie radiowe takie jak: Deja Vu, Freak FM, Girls FM, Magic FM, Kiss FM, które podczas audycji lansowały nową muzykę. Ten rodzaj muzyki wybierają najczęściej ludzie znudzeni komercyjnym soul'em i rythm'n'blusem - w końcu znaleźli to, czego szukali. Zwykle jest to starsza publiczność - ludzie dobrze ubrani, jeżdżący dobrymi samochodami. A najciekawsze jest to, że do większości londyńskich speed garage'owych klubów nie wejdziecie w dżinsach i butach sportowych. Obowiązuje tam zasada: No Seans, No Trainers, No Basebll Caps... . Często speed garage nazywany jest drum'n'bass'em dla dziewczyn. Inna teoria mówi ,że garage to tylko głęboki house bogato zdobiony wokalami (najczęściej czarnych artystów). Czołowi artyści sceny garage'owej to: Dreem Teem, Tuff Jam, Armand van Helden, R.I.P, i wielu innych Hard Core techno Ekstremalny wariant techno. Do terminu Hard Core techno doklejano kiedyś do wariantu muzyki punk oraz do najtwardszej pornografii. Silny, główny wyzwalający maximum adrenaliny. Trudny do zaakceptowania dla nie-fanów. House Od niego się zaczęło. Nazwa jednak nie pochodzi od ciepłego słowa dom (house), ale od burdel (whaehause), co jest pochodną zarówno określenia metody twórczej, jak i klubu tanecznego, gdzie ową muzykę zaczęto propagować. Cechą typową monotonny puls perkusji, mający najbliższy odpowiednik w muzyce transowej afrykańskich szamanów. House jest dzieckiem dyskoteki i niezwykle szybko rozwijającej się techniki komputerowej, pozwalającej nawet w warunkach domowych tworzyć najwyższej jakości technicznej. Warto dodać, że house jest nie tylko odmianą muzyki tanecznej ale też stylem bycia, zbliżonym do niegdysiejszej subkultury disco, ale wzbogaconej o pewne odmiany pobudzających emocjonalnie narkotyków. Jungle Wariant muzyki techno, chętnie wykorzystujący brzmienia naturalne (zarówno odgłosy przyrody jak i żywe instrumenty). Cechą typową jest stosowanie zmiennej, trudno przewidywalnej pulsacji. Zwolennicy trasch metalu wymyślili wariacje rytmiczne dla zmylenia przeciwnika dlatego też jest to najtrudniejszy gatunek muzyki. Termin był już używany w historii dla swingowych bandów jazzowych w latach 40-stych, w celu podkreślenia dzikości i afrykańskości jazzu. Ragga Muzyka taneczna zbliżona do prawdziwego jamajskiego reggae, ale oderwana od podłoża religijnego (rastafarianizmu), natomiast zmanipulowana przez amerykańskich (raggamuffin rap) i brytyjskich (hip hop reggae) disc jockejów przez typowe zabiegi komputerowe typu sampling czy scrotch (jeżdżenie igłš po płycie analogowej, dla uzyskania charakterystycznych, cokolwiek psychopatycznych brzmień) oraz talkover (tekst recytowany przez prezentera). Przez prawdziwych zwolenników raggae tępiony za wulgarne prostactwo w tekstach i odwoływanie się do subkultur gangsterskich i narkomańskich oraz prymityzacje spuścizny po Merleyu. Rave Źródłosłów : raveup (szaleć, bzikować, świrować, odlatywać) sugeruje sens tej subkultury. Cechą typową ludzi z kręgu rave jest ostentacyjny kult technologii, ale i hedonizm, czyli ukierunkowanie tylko na branie i na czerpanie przyjemności. Nie gustują w tradycyjnym systemie wartości i bywajš agresywni. Ściśle związani z muzyką techno. Znak rozpoznawczy szczególny kult dla tworzyw sztucznych, zwłaszcza w sposobie ubierania. Techno Odmiana muzyki tanecznej charakteryzująca się szaleńczą pulsacją rytmiczną (powyżej 125 uderzeń metronomu czyli znacznie szybciej niż tradycyjna dyskoteka). Bardzo silnie nawiązuje do elektroniczno-mechanicznej muzyki niemieckiego obszaru kultowego. Jej rozwój jest ściśle związany z rozwojem techniki komputerowej, która pozwala na niespotykane jak dotąd eksperymenty elektroniczne w zaciszu domowym, z wykorzystaniem poczciwego peceta. Trance Wariacja muzyki techno zapoczatkowana w Niemczech (1992r.). Mieszanka szybkich rytmow i powolnych, długich dźwięków syntetycznych. Styl dość szybki, czasem chaotyczny. Wynalazca : Sven Väth. Znacznie szybszy od house'u no i oczywiście nie ma w nim ani odrobiny funk'u. W transie najwiekszy nacisk kładzie się na wywołanie atmosfery, nastroju a co za tym idzie i transu badź innego stanu świadomosci (jak kto woli). Niestety w niektórych miejscach na świecie wyklęta jako muzyka szatana. Przykłady: Tromesa, Mesmerisa, Gagarin 108(polskie), Juno Rector, Total Eclipse, Prana, Quirk, Saafi Bros., X-Dream, Hallucinogen, Sandman, Astral Projection, Man With No Name, Joujouka i wiele, wiele innych. ACID TRANCE Trance z kwasem po prostu - czyli opierający się na skwierczących dźwiękach wydobywanych z TB-303 Rolanda. Minimal Za pierwszego europejskiego muzyka-minimalistę w pełnym tego słowa znaczeniu uchodzi dzisiaj działający na przełomie wieków francuski kompozytor, pianista i ezoteryk Eric Satie, autor między innymi, utworu Vexation, składającego się z 840 powtórzeń tego samego motywu. Minimalizm jako odrębny nurt muzycznej awangardy wyłonił się w połowie lat 60. z utworu kalifornijskiego kompozytora Terry Rileya In C. Muzycy z tego kręgu - Steve Reich, La Monte Young, John Adams czy pop-minimalista Philip Glass - przyznawali sie do inspiracji wschodnią muzyką medytacyjną i egzotyczna muzykę ceremonialną. Muzyka minimalna adresowana była do ludzkiej podświadomości - opierała się na możliwie najmniejszych motywach muzycznych, które zmieniać sie miały w toku bardzo powolnej, nieuchwytnej dla ucha transfromacji, a ich tworzywem mogły być zarówno dźwięki instrumentów muzycznych, jak i odgłosy zaczerpnęte z rzeczywistości i poddane (lub nie) studyjnej obróbce. Steve Reich - największa gwiazda tego stylu muzycznego - porównywał utwór muzyczny do przesypujacych się w klepsydrze ziaren piasku oraz do przechodzenia w stan spoczynku wytrąconej z równowagi huśtawki. Kompozytor, który cieszy się ostatnio największym komercyjnym wzięciem - Estończyk Aarvo Part tworzy muzykę minimalną wykorzystując poszatkowane kompozycje mistrzów z czternastowiecznej szkoły niderlandzkiej. Doświadczenia minimalistów dodały odwagi kompozytorom utworów techno przynajmniej w trzech momentach. Minimalne nagrania dowartościowały zwyczaj redukowania warstwy muzycznej do form najprostszych, uczyniły ze struktury rytmicznej podstawę organizacji dźwięku muzycznego, a z faktu nieświadomego choćby slyszenia utworu - akt słuchania.